Αφροδίτη Αργυρού: Μαγειρεύει και μιλάει για κορίτσια που δεν… γουστάρουν και γουστάρουν!

Ποια είναι η Αφροδίτη Αργυρού;
Έχω τελειώσει τις σπουδές μου στο οικονομικό της νομικής και γνωρίζω τρεις ξένες γλώσσες, αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά. Παντρεύτηκα σε μικρή ηλικία -όταν ακόμα ήμουν φοιτήτρια, έκανα ένα γιο που σήμερα είναι 32 χρόνων και χώρισα στα 30 μου. Αποφάσισα να ασχοληθώ με την τυπογραφία, αν και δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο των σπουδών μου. Ο πατέρας μου όμως ήταν τυπογράφος και υπήρχε μια οικογενειακή επιχείρηση από το 1956 που έφτιαχνε βιβλία για τους σπουδαίους εκδοτικούς οίκους εκείνης της εποχής, όπως για παράδειγμα για τον Ίκαρο και τον Κέδρο. Το 1984 ανέλαβα την επιχείρηση και ξεκίνησα να τη μεγαλώνω, να αγοράζω μηχανήματα και να προσλαμβάνω προσωπικό. Αυτό το επάγγελμα που με γεμίζει ,γιατί είναι δημιουργία, ακολουθώ μέχρι σήμερα με μειωμένα όμως τα άτομα που απασχολώ λόγω της κρίσης.

Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη μαγειρική και πώς αυτή η σχέση εξελίχθηκε μέσα στο χρόνο;
Στα πρώτα νεανικά μου χρόνια η ενασχόληση “με τα του σπιτιού” ήταν σε δεύτερη μοίρα.Καθώς τα πράγματα συχνά αλλάζουν… προέκυψε ότι πρέπει να ασχοληθώ και με το σπίτι. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ενασχόλησή μου με τη μαγειρική. Χωρισμένη με ένα μικρό παιδί, μια επιχείρηση με 25 άτομα και χωρίς βοήθεια έπρεπε να μπορώ να διαχειρίζομαι τις υποχρεώσεις μου απέναντι στο παιδί μου, τις υποθέσεις της προσωπικής μου ζωής και μία πολύ πλούσια κοινωνική ζωή. Έπρεπε, λοιπόν, να μοιράζω το χρόνο μου με τέτοιο τρόπο που να τα προλαβαίνω όλα. Ο χρόνος ήταν περιορισμένος και οι απαιτήσεις μου ήταν αρκετές γιατί είχα μια γευστική παιδεία από τη μητέρα μου, η οποία είχε τοποθετήσει πολύ υψηλά το γευστικό πήχη. Επομένως, δεν μπορούσα να φάω “οτιδήποτε”. Πήγαινα  στο σούπερ μάρκετ μία φορά στις δεκαπέντε μέρες, γέμιζα το ψυγείο και τα ντουλάπια μου και την ώρα που γύριζα από τη δουλειά έβλεπα τι προϊόντα είχα στη διάθεσή μου και δημιουργούσα ό,τι καλύτερο μπορούσα και όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Και φυσικά πάνω στα δωδεκάποντα τακούνια που δεν προλάβαινα να βγάλω!

Πώς δημιουργήθηκε η ιδέα για τη συγγραφή του βιβλίου “Μαγειρική για κορίτσια που δεν… γουστάρουν και γουστάρουν” και με τι σκοπό υλοποιήθηκε αυτή η ιδέα;
Όπως ανέφερα και προηγουμένως, ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος. Έτσι προσπαθούσα να μαγειρεύω με τα υλικά που είχα διαθέσιμα ό,τι καλύτερο μπορούσα και όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ερχόταν αυτός ή αυτοί που επρόκειτο να συμφάγουν και εκθείαζαν το φαγητό που είχα ετοιμάσει νομίζοντας ότι μαγείρευα με τις ώρες, ενώ εγώ στην πραγματικότητα είχα ετοιμάσει το φαγητό σε μισή ώρα. Από ένα σημείο και μετά άρχισα να γράφω τις συνταγές μου σε χαρτάκια και να τις βάζω σε ένα κουτί. Όταν γέμισε πια το κουτί, μου δημιουργήθηκε η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο.
Η πρώτη ιδέα για τον τίτλο ήταν “Μαγειρική για γκόμενους”. Ο λόγος ήταν ότι όταν έπαιρνε ο καλός μου τηλέφωνο, ενώ εγώ ήμουν ακόμα στη δουλειά, και έλεγε ότι θα έρθει από το σπίτι, εγώ έπρεπε κάτι να μαγειρέψω, αλλά ….τρέχοντας…. Γι’ αυτό μαγείρευα συνταγές απλές, γρήγορες και ταυτόχρονα εντυπωσιακές, όπως αυτές του βιβλίου.
Στην πορεία συναντώντας τις φίλες του γιου μου διαπίστωσα ότι τα κορίτσια δεν γουστάρουν να μαγειρεύουν. Το καταλαβαίνω, γιατί όποιο βιβλίο μαγειρικής και αν ανοίξεις είναι συνήθως πολύπλοκο και είναι λογικό ότι, αν κάνεις μια προσπάθεια να μαγειρέψεις κάτι και χρειαστείς ένα βουνό από σκεύη, δε θα θέλεις να μαγειρέψεις ξανά στη ζωή σου. Μα ενδεχομένως να μη γουστάρεις απλά γιατί, όταν γυρνάς από τη δουλειά, είσαι ψόφια και δεν έχεις όρεξη να μαγειρέψεις. Αν όμως ξέρεις ότι έχεις ένα εγχειρίδιο, ένα μικρό βιβλιαράκι με συνταγές εύκολες, απλές και γρήγορες, γιατί να μη γουστάρεις; Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα στους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου, που αγαπάς, που θες να περιποιηθείς, να τους προσφέρεις ένα ζεστό πιάτο φαγητό, απλό και νόστιμο. Έτσι έγινε αυτό το βιβλίο. Μάζεψα τα χαρτάκια από τις συνταγές, τις ταξινόμησα και έγινε η μαγειρική για κορίτσια που δεν γουστάρουν να μαγειρεύουν, αλλά γουστάρουν να περιποιηθούν τους δικούς τους ανθρώπους.

Τι θα λέγατε στα  κορίτσια που δεν γουστάρουν για να τα πείσετε να μπουν στην κουζίνα και να πιάσουν τις κουτάλες;
Εάν δεν καταφέρω να τα πείσω με το επιχείρημα ότι τα τέσσερα πόδια ενός καλού τραπεζιού και τα τέσσερα πόδια ενός καλού κρεβατιού αποτελούν τα στηρίγματα για την ευτυχία, τότε θα έλεγα ότι το να τολμήσεις να ξεκινήσεις να δημιουργείς -γιατί η μαγειρική είναι δημιουργία- σε συνδυασμό με αυτό που θα εισπράξεις μετά από την επιτυχία του εγχειρήματός σου είναι μια ακόμα μικρή ευτυχία. Γιατί να μην τη δοκιμάσεις; Γιατί να μην το προσπαθήσεις; Γι’ αυτό προσπάθησα να γράψω ένα βιβλίο μαγειρικής που να μην είναι αποτρεπτικό. Έτσι ώστε το κορίτσι που δεν γουστάρει, που δεν έχει μαγειρέψει ποτέ του, να ξεκινήσει από τα απλά και ύστερα σιγά σιγά να αρχίσει να ανακαλύπτει αυτόν τον απίστευτο κόσμο της μαγειρικής που είναι δημιουργία, είναι φευγιό, απόλαυση, προσφορά.

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο σας δεν συναντήσαμε φωτογραφίες. Για ποιο λόγο οι συνταγές σας δε συνοδεύονται από φωτογραφικό υλικό;
Χωρίς φωτογραφίες. Ναι. Διότι ούτε ο Τσελεμεντές είχε φωτογραφίες. Ένα βιβλίο μαγειρικής δεν είναι περιοδικό lifestyle. Είναι ένα εγχειρίδιο το οποίο δε χρειάζεται φωτογραφίες. Σκοπός μου ήταν να δώσω ένα εγχειρίδιο μαγειρικής το οποίο τα κορίτσια -που δεν γουστάρουν και που ελπίζω να αρχίσουν να γουστάρουν- θα το παίρνουν στα χέρια τους, θα το ανοίγουν, θα διαλέγουν μια συνταγή και θα μαγειρεύουν. Από εκεί και πέρα θα αφήνουν τη φαντασία τους ελεύθερη και θα στολίζουν τα πιάτα τους όπως εκείνες θέλουν. Γιατί να βάλω εγώ μια φωτογραφία και να περιορίσω τη φαντασία τους;

Η Αφροδίτη Αργυρού γουστάρει ή δεν γουστάρει να μαγειρεύει και, αν τελικά γουστάρει, τι είναι αυτό που της αρέσει να μαγειρεύει;
Γουστάρω να μαγειρεύω τα πάντα. Είμαι τόσο ευτυχισμένη όταν μαγειρεύω που “γελάνε και τα αυτιά μου”, όπως λέει και μια έκφραση. Εάν δεν ξεκινήσεις γουστάροντας, δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα. Μου δίνει ενέργεια η μαγειρική. Βασικά δύο πράγματα με κάνουν και ξεχνιέμαι. Το ένα είναι η ιστιοπλοΐα. Ειδικά όταν έχω μπαλόνι, εκείνο το τεράστιο πανί όπου πρέπει να είσαι συνέχεια με το σχοινί και να το αφήνεις ή να το μαζεύεις ανάλογα με τον αέρα που νιώθεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου και στα μαλλιά σου. Έτσι γίνεται το τριμάρισμα του μπαλονιού –όπως λέγεται στην ιστιοπλοΐα. Το άλλο πράγμα που με κάνει να ξεχνιέμαι είναι η μαγειρική. Μη μου μιλήσεις την ώρα που μαγειρεύω, δεν ακούω. Είμαι αλλού. Γουστάρω να μαγειρεύω γενικώς και οποιοδήποτε υλικό και αν μου δώσεις, ακόμα και κάποιο που δεν γνωρίζω, θα το μαγειρέψω. Να σας πω και το ελάττωμά μου; Δεν μου αρέσει να δοκιμάζω. Βασίζομαι μόνο στην όσφρηση, στην όραση και στην ακοή μου…Δεν είναι υπέροχος ήχος το τσιγάρισμα?…..

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να μας απαντήσετε με συντομία στα παρακάτω:

α) Τι σας αρέσει να τρώτε ;
Πιο πολύ από όλα φιλέτο.

β) Τι δεν θα μαγειρεύατε ποτέ;
Κοτόπουλο. Φυσικά στο βιβλίο υπάρχουν πολλές συνταγές με κοτόπουλο γιατί χοιρινό και κοτόπουλο μαγειρεύονται με τους ίδιους τρόπους.

γ) Ποια μυρωδιά μέσα στην κουζίνα σας ταξιδεύει;
Όλα τα μυρωδικά. Όταν ρίχνω τα μυρωδικά, είτε ταξιδεύω στα βουνά με τη ρίγανη και τα θυμάρια είτε σε κάμπους της Μακεδονίας με το σαφράν…

δ) Από τι αποτελείται το ιδανικό ρομαντικό δείπνο για εσάς;
Από κάτι πολύ λίγο. Κάτι εξαιρετικά γευστικό και μυρωδάτο, κάτι φτιαγμένο με αγάπη.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σας έχετε συσχετίσει το καλό τραπέζι με το καλό κρεβάτι. Τι εννοείτε με αυτή τη συσχέτιση και ποια είναι η σχέση αυτών των δύο τελικά;ε) Τι είναι για εσάς το καλό φαγητό;
Καλό φαγητό είναι το φαγητό που καλύπτει τις εξής αισθήσεις: την όσφρηση, την όραση και τη γεύση.

Αυτά τα δύο είναι άρρηκτα δεμένα. Και το γνώριζαν οι παλιές. Κάτι ήξεραν όταν έλεγαν ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Αν φας ένα καλό φαγητό, αν απολαύσεις κάτι το οποίο θα είναι εύγευστο, ωραίο οπτικά και φτιαγμένο με αγάπη, αυτό σου γεμίζει τις αισθήσεις. Άρα σου δημιουργεί μια ευφορία. Αν δεν ακολουθήσει η ευφορία, θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα στο κρεβάτι. Επομένως, είναι ο προάγγελος αυτού που πρόκειται να ακολουθήσει.

Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;
Με αφορμή ένα ταξίδι που έκανα ιστιοπλοϊκά μέχρι και την Τένεδο, βρέθηκα στη Μυτιλήνη που είναι ένα υπέροχο νησί. Εκεί σε διάφορους χώρους ανακάλυψα και αγόρασα διάφορα βιβλία μαγειρικής. Συνειδητοποίησα όμως ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό στα βιβλία μαγειρικής που απευθύνονται στους ξένους. Σκέφτομαι, λοιπόν, να γράψω ένα βιβλίο στα αγγλικά στην ίδια φιλοσοφία της “μαγειρικής για κορίτσια που δεν… γουστάρουν και γουστάρουν” με συνταγές που θα είναι όλες δοκιμασμένες. Πάλι χωρίς φωτογραφίες, αλλά με μία άλλη ιδέα την οποία θα αποκαλύψω εν καιρώ.