Δείπνο δολοφόνων (The Banquet)

Βρισκόμαστε στην Κίνα το 907 μ.Χ. και η χώρα βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή. Ο βασιλιάς Λι σκοτώνει τον αδερφό του, παίρνει το θρόνο του και παντρεύεται τη φιλόδοξη χήρα του. Ο γιος του πρώην βασιλιά, ερωτευμένος με τη μητριά του, εγκαταλείπει το παλάτι, απομονώνεται και γίνεται μέλος μιας ομάδας ηθοποιών ενώ ο βασιλιάς Λι προσπαθεί να τον βγάλει από τη μέση.

Τα τελευταία χρόνια ο Ασιατικός κινηματογράφος έχει επιδείξει εξαίρετα φιλμ και θεωρείται από τους σημαντικότερους παγκοσμίως. Ιδιαίτερα ο Κινέζικος. Με λύπη όμως διαπιστώνω, πως ήδη το κακό έχει παραγίνει.

Εν αρχή ήν το πολυβραβευμένο “Τίγρης και Δράκος” του Ανγκ Λι. Από κει και ύστερα πολλοί σκηνοθέτες έδωσαν βιρτουόζικες εικόνες, με ενδιαφέρουσες τοπικές ιστορίες και αξιόλογο εγχώριο καστ που ήδη διέπρεπε στην Αμερική. Υπέροχη Φωτογραφία, άψογα χορογραφημένες σκηνές μάχης με πολεμιστές που πετούν αψηφώντας το νόμο της βαρύτητας, ευαισθησία και ωμότητα συγχρόνως, λυρικότητα, εντυπωσιακά ψηφιακά εφέ. Κι αν μέχρι τώρα κατηγορούσαμε τους δυτικούς για επανάληψη, η αιμοκάθαρση από τους Ασιάτες άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα αρνητικά κλινικά συμπτώματα. Μίση, ίντριγκες, σφετεριστές του θρόνου, προδοσίες, παράνομοι έρωτες, απαράλλακτα πανομοιότυπες μάχες με (ή και χωρίς) σπαθιά, σφαγές, αίματα, υποταγή, ωμότητα, πλεκτάνη… στη νιοστή!

Υποτίθεται, ότι αυτή η ιστορία έχει πολλές επιρροές από τον Άμλετ. Ε, και; Δεν είναι και τίποτε διαφορετικό από το πρόσφατο “Η Κατάρα Του Χρυσού Λουλουδιού”. Εξίσου όμορφες μοιραίες ηρωίδες που κινούν τα νήματα του παλατιού, εξίσου αιμοδιψείς συγγενείς που αντιμάχονται για το θρόνο, εξίσου πανίσχυρα δηλητήρια, εξίσου ωμές σκηνές μάχης (εξαίρετες στιλιστικά), εξίσου άδικοι θάνατοι, εξίσου κακοί βασιλείς…

Αντιλαμβάνομαι, ότι οι Κινέζοι σκηνοθέτες επιχειρούν να προάγουν τους μύθους και τις ιστορίες της χώρας τους, αλλά αν μπορώ να κατακρίνω κάθε δυτικό που επαναλαμβάνεται, δε συγχωρώ στον εαυτό μου να προσποιείται, ότι εξακολουθεί να εντυπωσιάζεται και να εξυμνεί κλωνοποιημένα σενάρια κινέζικης προέλευσης. Όχι πως η ταινία είναι άσχημη. Όχι. Απλά, εγώ κουράστηκα!

Γιάννης Τοτονίδης
Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ)