Το ταξίδι μας στις Κυκλάδες συνεχίζεται και μετά την όμορφη Τζιά -Κέα σειρά έχει η Κύθνος. Η Κύθνος είναι ένα μικρό νησί που σε λιγότερο από ώρα μπορείς να βρεθείς από το βορειότερο στο νοτιότερο άκρο του. Παρ’όλ’αυτά το νησί είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους επισκέπτες του με αξιοπρέπεια καθώς υπάρχουν οι ανάλογες παροχές σε δωμάτια, εστίαση, διασκέδαση αλλά και παραλίες.
Όπως και στα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων, έτσι και στην Κύθνο οι μόνιμοι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τα μελίσσια που παράγουν θυμαρίσιο μέλι, με την εκτροφή χοίρων και αιγοπροβάτων (με το γάλα τους φτιάχνουν διάφορα τυριά όπως το παραδοσιακό σφουγγάτο), με τη συλλογή βοτάνων και καρπών και δευτερευόντως με τον τουρισμό. Όλες οι παραλίες του νησιού είναι σχεδόν ανέπαφες και ιδανικές για να βρεις σκιά κάτω από τα αλμυρίκια της ακρογιαλιάς.
Κατεβαίνοντας από το πλοίο, ο Μέριχας μας υποδέχεται με μικρά καφέ στην ακρογιαλιά αλλά και αρκετές ψαροταβέρνες που σερβίρουν και μαγειρευτά φαγητά. Εάν μείνετε στον Μέριχα, τότε έχετε κάνει καλή επιλογή καθώς βρίσκεται σε κεντρικό σημείο για να περιηγηθείτε εύκολα σε όλο νησί. Δίπλα στον Μέριχα υπάρχουν 2 όμορφες παραλίες, τα Μαρτινάκια και η Επισκοπή, που είναι και η μόνη οργανωμένη παραλία. Μετά το πρωινό σας μπάνιο μπορείτε να απολαύσετε το ουζάκι σας στην παραλία του Μέριχα και, αν θέλετε να έχετε θέα το λιμάνι, πιείτε το βραδινό ποτό σας κοιτώντας τα αστέρια με ροκ μουσικές στο Rock Castle. Ο Αντώνης είναι ο οικοδεσπότης σε αυτό το καταπληκτικό σημείο που πρέπει να πάτε, αρκεί να ανεβείτε μία σκάλα που οδηγεί στο κάστρο από το κέντρο του λιμανιού.
Μετά το Μέριχα, συναντήσαμε τη Δρυοπίδα – Αρχαία Δριοπίς, που είναι ένα μικρό και πολύ γραφικό χωριουδάκι στα ορεινά του νησιού. Περιπλανηθήκαμε στα στενά σοκάκια και διαβάσαμε πολλές χρωματιστές πινακίδες με ευφάνταστα στιχάκια επιμελημένες από τον πολιτιστικό σύλλογο Δρυοπίδων. Σε αυτό το μικρό χωριό βρήκαμε μερικά ταβερνάκια αλλά και μαγαζάκια με γλυκά ταψιού και γλυκά του κουταλιού. Μία εναλλακτική πρόταση για φαγητό είναι ” Το Χάρτινο Καράβι” με προτάσεις στο μενού του φτιαγμένες κυρίως από πρώτες ύλες του νησιού και συνδυασμένες με gourmet μαγειρικές τεχνικές. Κάντε μία στάση για να απολαύσετε το φαγητό σας εκεί, αξίζει!
Στο δρόμο μετά τη Δρυοπίδα, στην περιοχή Περδικάρι, ανακαλύψαμε ένα καλόγουστο μαγαζάκι, το ”Στάζει Μέλι”. Σε αυτό βρήκαμε εξαιρετικά ντόπια προϊόντα όπως το θυμαρίσιο μέλι, γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες σε μεγάλη ποικιλία, λικέρ, κάπαρη, βότανα αλλά και κέρινες δημιουργίες. Φρέσκο μέλι θα βρείτε περί τα μέσα του Ιουλίου καθώς τότε περίπου ξεκινάει ο τρύγος από τα μελίσσια.
Στα νοτιοανατολικά του νησιού και μόλις 10 λεπτά από το λιμάνι επισκεφτήκαμε την Παναγιά Κανάλα όπου έχει πάρει το όνομά της από την ομώνυμη εκκλησία. Κάθε 15αύγουστο στην Παναγιά την Κανάλα γίνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι στην Κύθνο με τη συμμετοχή και του πολεμικού ναυτικού, με την περιφορά αλλά και αναπαράσταση της εύρεσης της εικόνας της Παναγίας. Σε αυτό το μικρό παραθαλάσσιο χωριό με το μικρό πευκόδασος μεταξύ άλλων υπάρχει και η πολυσύχναστη ταβέρνα Αρχιπέλαγος όπου σίγουρα θα φάτε νόστιμους μεζέδες και καλομαγειρεμένα φαγητά.
Στο νοτιότερο άκρο του νησιού βρίσκεται ο Άγιος Δημήτριος, ένας οικισμός μικρός και ήσυχος. Εδώ επιλέξαμε να επισκεφθούμε την ταβέρνα ”Ο Μήλας” στην παραλία και δεν το μετανιώσαμε. Σε αυτήν βρήκαμε φαγητό με ντόπια προϊόντα, τα περισσότερα παραγωγής τους: βλίτα από τον μπαξέ, τα παραδοσιακά σφουγγάτα φτιαγμένα με κατσικίσιο γάλα, αρνί κοκκινιστό πολύ νόστιμο και τρυφερό δικής τους εκτροφής (όπως και τα χοιρινά), στραπατσάδα με ντομάτα και τυρί και στραπατσάδα με πατάτες και κολοκυθάκια, χειροποίητα ζουμερά μπιφτέκια. Μην παραγγείλετε τηγανιτές πατάτες καθώς υπάρχουν σε αφθονία στα περισσότερα πιάτα.
Τελευταία στάση μας στη Μεσσαριά, τη χώρα της Κύθνου, που είναι το πιο πολυσύχναστο μέρος του νησιού καθώς εδώ χανόμαστε στα όμορφα στενά και χορταίνουμε εικόνες από τα κυκλαδίτικα σπίτια με κήπους και ανθισμένα λουλούδια. Ιδανική ώρα για να απολαύσετε το τοπίο και τη βόλτα σας είναι αργά το απόγευμα. Στο κέντρο της χώρας νιώθεις πως όλα τα μαγαζιά είναι μια ανοιχτή αγκαλιά για να χωρέσουν όλοι οι επισκέπτες και όλα είναι αραδιασμένα στη σειρά, καφέ, μπαράκια, ταβερνάκια, ζαχαροπλαστεία. Μικρές πλατείες για να χωράει η παρέα και να στήνεται με την πρώτη ευκαιρία ο μπάλος, ενώ λίγο παρακάτω τζαζ μουσικές για να κλείσει η βραδιά με ποτό.
Περάσαμε από το εργαστήρι παραδοσιακών γλυκών το ”Τραταμέντο” της κας Ειρήνης, όπου βρήκαμε στα ράφια του μια μεγάλη ποικιλία από μπουκαλάκια με λικέρ που φτιάχνονται από βότανα και φρούτα του νησιού αλλά και γλυκά ταψιού από ντόπιο φρέσκο γάλα (δοκιμάστε το πουγκί γαλακτομπούρεκο και το εκμέκ). Φεύγοντας πήραμε μαζί μας τα φημισμένα αμυγδαλωτά και τα γεμιστά σύκα με σουσάμι και αμύγδαλο (από αρχαιοτάτων χρόνων οι ντόπιοι συνόδευαν με αυτά το τσίπουρο).
Λίγο πιο πάνω ο κος Γιώργος Γεωργούλης αποτυπώνει την τέχνη του στα κεραμικά, καθώς το εργαστήριο του είναι το μοναδικό παραδοσιακό εργαστήριο αγγειοπλαστικής που έχει βραβευτεί από την Unesco. Μεταξύ άλλων φτιάχνει ιδιαίτερα χρηστικά κεραμικά για την κουζίνας μας (που ποτέ δεν έχουμε αρκετά!).
Ανανεώσαμε το ραντεβού μας με το φιλόξενο νησί της Κύθνου για το άμεσο μέλλον, σίγουρα του αξίζει να αφιερώσεις πολύ περισσότερο χρόνο από ένα σαββατοκύρικο!